Krew na śniegu - Jo Nesbo

Już po pierwszym rozdziale wiedziałam, że chemii nie będzie. I nie było. Przeczytałam na siłę i bez  większych emocji. Krótko mówiąc – nowa książka Jo Nesbo Krew na śniegu nie specjalnie przypadła mi do gustu.

Nie widzę potrzeby streszczania fabuły, kiedy opis na okładce robi to tak dobrze. A zatem krótko: jest Olav – płatny morderca; jest jego szef, który ma dla niego zlecenie. I jest ona – ta, którą trzeba zlikwidować - żona szefa - dla Olava kobieta idealna. Konflikt interesów prowadzi do krwawego i nieco przewrotnego finału. 

Krew na śniegu to niewielka objętościowo pozycja, niecałe dwieście stron. Bardziej to można nazwać rozbudowanym opowiadaniem niż powieścią. Prosta akcja i tylko kilku bohaterów. Nie ma tu żadnej zagadki do rozszyfrowania. Są za to prywatne porachunki, choć teoretycznie nikt tu do nikogo nie ma nic osobistego.

Narratorem jest tu Olav – nieskomplikowany typ ze „ślepotą słowną”, który kocha książki, ale nie potrafi ich poprawnie przeczytać. Tworzy więc alternatywne historie. Olav przypomina trochę niespełnionego poetę i tak też postrzega świat. Prostymi słowami opisuje to, co widzi, ale wplata w to poetyckie porównania, plastyczne opisy, które jakoś mi średnio pasowały do całości. Przyznam szczerze, że mam z tą książką problem – oczekiwałam kryminału, a dostałam coś na kształt sensacyjnego romansu z poetyckim tłem. Trochę dziwne zestawienie, które od początku budziło mój wewnętrzny opór.

Nesbo przyzwyczaił mnie do bardziej rozbudowanych pozycji, skomplikowanych historii i doskonale zarysowanych postaci. Tymczasem Krew na śniegu sprawia wrażenie niedopracowanej. Pomysł był może i dobry, ale zabrakło tu głębi. Trochę ślizgamy się po powierzchni tej historii, a sami bohaterowie równie niewiele mają do zaoferowania. Nie sposób się w tę książkę wczuć i przywiązać do bohatera. Niby intrygujący pomysł, niby są zwroty akcji, a jednak nie chwyta za serce. Przypomina raczej szkic większej całości. I nawet finał, choć przewrotny, nie robi wrażenia. Mi przyniósł ulgę, że to już koniec.

Nie przekonuje mnie Nesbo w tym wykonaniu i zupełnie do mnie nie trafia. Przeczytałam, bo było to krótkie i tak samo jak męczę się teraz nad tym, by napisać o tej książce kilka słów, tak samo męczyłam się przy czytaniu. Szczerze powiem, że szkoda czasu i zachodu, a i cena trochę nieadekwatna do zawartości. Wiem, że Krew na śniegu może się podobać, ale zupełnie nie rozumiem czemu. Ja osobiście nie polecam i po świetnej serii z Harrym Hole czuję się mocno rozczarowana.