30 sierpnia 2015

Zakopać maszynę do pisania. Dzieciństwo pod okiem Securitate - Carmen Bugan

Od beztroskiego dzieciństwa po gorzką świadomość dorosłości. Zakopać maszynę do pisania to losy rodziny Buganów, którym rumuńskie służby specjalne i komunistyczna dyktatura zamieniły życie w koszmar.


Carmen Bugan swoją opowieść zaczyna z perspektywy niczego nieświadomego jeszcze dziecka, dlatego początek książki przenosi nas w sielską atmosferę rumuńskiej wsi lat siedemdziesiątych i cudowne dzieciństwo, które autorka spędzała u boku ukochanych dziadków. Dziewczynka, jaką w tej części książki jest Carmen, jeszcze nie ma pojęcia, jak czarne chmury zbierają się nad jej rodziną i że przyjdzie jej błyskawicznie dorosnąć w wieku dwunastu lat. Jeszcze nie rozumie, czym faktycznie zajmuje się jej ojciec i z jak wielkim ryzykiem jest to związane. Nawet nie przypuszcza, że wkrótce przyjdzie jej zmierzyć się z konsekwencjami jego działalności i jeszcze nawet nie wie, że jest to działalność polityczna.

13 sierpnia 2015

Jądro dziwności. Nowa Rosja - Peter Pomerantsev

O tym kraju można czytać tonami i wciąż się dziwić. Wciąż zadawać pytanie – jak to jest możliwe? I nie ma na nie dobrej odpowiedzi, bo to co się dzieje w Rosji, przechodzi ludzkie pojęcie.


Rosja to kraj miliarderów, którzy w latach 90’ dorobili się fortun. To kraj, w którym kobiety uczą się uwodzenia w specjalnie do tego powstałych szkołach – by złowić tego najbogatszego, by choć przez chwilę pożyć na jego koszt. To także kraj, w którym bandyta staje się reżyserem filmów sensacyjnych z kategorii tych, w których krew leje się na żywo, a nie na niby. I to też kraj, w którym na każdego znajdzie się paragraf, każdego można zamknąć w więzieniu, a ryzykować wyjście z domu bez dokumentu tożsamości nawet nie warto.

4 sierpnia 2015

Bukareszt. Kurz i krew - Małgorzata Rejmer

Małgorzata Rejmer z godną podziwu lekkością bawi się słowem i pisze tak, że trudno pohamować zazdrość. Powiedzieć o niej, że ma lekkie pióro to za mało. Jej pióro jest imponująco lekkie.


Lubię kiedy reportaż to nie tylko suche fakty, ale również pięknie opowiedziana historia. Małgorzata Rejmer swoim talentem literackim mi zaimponowała. Bukareszt. Kurz i krew czytałam z dużą przyjemnością, smakując zgrabnie sformułowane zdania, wyszukane metafory i zaskakujące zestawienia. Rosło moje polonistyczne serce. Umieć pisać tak, że nawet najbardziej przerażająca opowieść zachwyca – to niełatwe zadanie. Małgorzacie Rejmer wyszło to aż nadto dobrze, by nie powiedzieć – doskonale.