Smutek cinkciarza - Sylwia Chutnik

Tajemnicze morderstwo cinkciarza i nierozwiązana sprawa sprzed lat. Choć poszlaki wskazywały, że zabił syn, nie udowodniono mu winy. Trzydzieści lat od tego feralnego dnia śledztwo zostaje ostatecznie umorzone. To prawdziwe wydarzenia, które rozegrały się w Sopocie w połowie lat osiemdziesiątych. Sięga po nie Sylwia Chutnik i na ich kanwie tworzy nową jakość. Jej książka Smutek cinkciarza, choć bazuje na prawdziwych wydarzeniach, literaturą faktu nie jest. Autorka zmienia miejsce akcji, przenosi je do Warszawy i tworzy postać Wiesława – chłopaka z Bielan, bywalca dansingów, handlarza walutą, prywatnie męża i ojca, który pragnie zabezpieczyć byt swojej rodziny. Króla życia, któremu któregoś dnia wyczerpuje się limit szczęścia.

Sylwia Chutnik przenosi nas do świata, którego już nie ma – do Warszawy lat osiemdziesiątych i siermiężnych czasów PRL-u. Odtwarza klimat ówczesnego miasta, prowadzi nas jego ulicami, zabiera na Bielany i w szemrane miejsca – wręcz idealne do robienia nielegalnych interesów. Poznajemy nocne życie Warszawy, duszne knajpy, w których alkohol leje się strumieniami, a miejscowe prostytutki polują na swoich klientów. A to wszystko w rytmie dancingowych hitów z tamtych lat. To jest coś, co w tej książce podobało mi się najbardziej. Autorka idealnie odtwarza nastrój tamtych czasów i zabiera tych starszych czytelników w sentymentalną podróż do przeszłości, tych młodszych – w nieznany, trochę magiczny, a trochę przerażający świat.

Nie sama zbrodnia jest w tej książce najważniejsza, a to, na co przy jej pomocy pragnie zwrócić naszą uwagę pisarka. Sylwia Chutnik nie zamierza wyjaśniać niewyjaśnionego, skupia się nie na skutkach, a na przyczynach i przygląda się temu, co mogło doprowadzić do tragedii. Dużą rolę odgrywają tu relacje rodzinne – faworyzowany, roszczeniowy syn; zdominowana przez niego i trzymająca się na uboczu córka; ojciec, który pragnie być dla syna wzorem, a jest tylko źródłem finansowania jego potrzeb i matka, która miłością życia naszego głównego bohatera nigdy nie była. Z pozoru przyzwoita, niczym się nie wyróżniająca rodzina, w której jednak problemy narastały od pokoleń. Finał tego wszystkiego jest znany. 

Smutek cinkciarza to kolejna książka z serii Na F/aktach wydawnictwa Od Deski do Deski, z której kilka przeczytałam już wcześniej. Sylwia Chutnik, podobnie jak Łukasz Orbitowski, autor Innej duszy wraca do przeszłości, odtwarza nastrój ówczesnego życia, miasta, czasów. Jednak Inna dusza jest znacznie bardziej mroczna, niepokojąca, poruszająca emocjonalnie – tego nie znajdziemy u Sylwii Chutnik. Podobnie jak w Preparatorze Huberta Klimko-Dobrzanieckiego, Smutek cinkciarza ma formę monologu, bohater spowiada się przed czytelnikiem ze swojego życia. To, co nie podobało mi się w książce Klimko-Dobrzanieckiego, u Sylwii Chutnik staje się zaletą. Monolog bohatera Preparatora był chaotyczny, męczący, przerywany licznymi dygresjami, a całość książki przegadana i męcząca. Sylwia Chutnik z tą formą radzi sobie znacznie lepiej – jej tekst czyta się lekko, z przyjemnością, a dygresje i kolejne anegdotki narratora dodają tej opowieści tylko dodatkowego smaczku.

Czy mi się podobało? Tak! Czy polecam? Zdecydowanie! Zaskoczona nieplanowanym spotkaniem z Sylwią Chutnik i jej Smutkiem cinkciarza, uważam, że było ono bardzo udane 😊