Belfast. 99 ścian pokoju - Aleksandra Łojek

Już okładka budzi pewien niepokój i w zasadzie jeszcze przed otwarciem książki wiemy, że nie ma co się spodziewać bajek na dobranoc. Jednak ładunek, jaki zawarła autorka Aleksandra Łojek na zaledwie 180 stronach tej książki, przytłacza swoją wielkością.

Nie przypuszczałam, że w tym rejonie świata wciąż, tuż pod skórą, tli się konflikt, z pozoru zażegnany porozumieniem wielkopiątkowym w 1998 roku. Nie przypuszczałam, że życie w Belfaście obwarowane jest tyloma nakazami i zakazami, tak że tylko ktoś świadomy lokalnych niuansów może swobodnie poruszać się po mieście. Chociaż „swobodnie” to chyba nie specjalnie odpowiednie słowo w momencie, kiedy miasto podzielone jest tytułowymi 99 ścianami pokoju, a nieuzasadnione przekroczenie jednej z nich może nieść za sobą poważne konsekwencje. Katolicy i protestanci, republikanie i lojaliście, Irlandczycy i Brytyjczycy – tu każdy bardzo dobrze zna swoje miejsce. I lepiej się nie wychylać.

Obwód głowy - Włodzimierz Nowak

Nie było łatwo wejść w tę książkę, ani przez nią przebrnąć. Szło mi trudniej niż zwykle. Wolniej. Nie umiałam odnaleźć do niej klucza. Aż sam się znalazł, w ostatnim tekście. Późno, bo późno, ale przyszło olśnienie.

Zaczyna się historią o Gerdim, starym Niemcu, którego cwana Polka naciągnęła na sporą kasę i zostawiła z niczym. A zaraz potem jest tekst o niemieckich kobietach, wieszających się w rozpaczy przed nadchodzącą Armią Czerwoną. A potem znów przenosimy się w czasy bardziej współczesne, do Gubina, euromiasta, w którym kwitnie współpraca polsko-niemiecka.

Komisarz i cisza - Håkan Nesser

Mały błąd w chronologii nie zaburzył rytmu czytania. Część piąta wyjaśnia to, co w szóstej było lekko niezrozumiałe. To tak tytułem wstępu. :)

Tym razem główną osią powieści staje się zaginięcie dwóch dziewczynek, uczestniczek letniego obozu tajemniczej sekty Czyste Życie. Ich zniknięcie zgłasza tajemnicza kobieta, której na początku nikt nie traktuje poważnie. Kiedy jednak policja znajduje w lesie ciało jednej z nich, mocno pokiereszowane i noszące ślady gwałtu, sprawa od razu dostaje wyższy priorytet. Podejrzenia padają na przywódcę sekty, który – dziwnym zbiegiem okoliczności –zapada się pod ziemię.

Zaduch. Reportaże o obcości - Marta Szarejko

Jestem „słoikiem” z ponad trzynastoletnim stażem, kiedy więc na rynku pojawiła się ta książka, bardzo chciałam się dowiedzieć, jakie doświadczenia mają inne „słoiki”. Nie wiem, na co liczyłam, bo tytuł książki Zaduch. Reportaże o obcości jest aż nadto wymowny. Nie sądziłam jednak, że aż tyle będzie w tej garstce reportaży rozczarowań i goryczy.

Zaduch. Reportaże o obcości to szesnaście historii młodych, trzydziestoparoletnich ludzi, którzy przybyli do Warszawy z małych miast i miasteczek z nadzieją, że tu znajdą lepsze miejsce do życia, lepszą pracę, lepsze wykształcenie, więcej wolności, możliwości i swobody. Przyjechali tu z bagażem marzeń…i pakietem kompleksów. O swoich doświadczeniach w nowej rzeczywistości opowiadają Marcie Szarejko. Trochę gorzkie są to wyznania; pełno w nich poczucia rozdarcia - już nie stamtąd, a jeszcze (i pewnie nigdy) nie stąd. Wstydu – bo z uboższej, niewykształconej rodziny, z miejscowości, która niewiele miała do zaoferowania. Poczucia niższości – bo przecież już na starcie są gorsi, inni, odróżniający się zachowaniem, strojem, językiem, upodobaniami, a może nawet i węższym horyzontem. Poczucia, że choć tyle wysiłku i pracy włożyli w swe życie, to coś tam jednak po drodze nie wyszło. Nowe „ja” w kontrze pozostaje z wartościami wyniesionymi z domu.

Sprawa Münstera - Håkan Nesser

Rąbnęłam się. Zamiast po część piątą, od razu sięgnęłam po szóstą – no i całą chronologię szlag trafił. Nie zmienia to jednak faktu, że jak zwykle przy Nesserze – bawiłam się świetnie.  

Nesser sięga w tej części po gruby kaliber i plącze wątki tak, że nawet jak już się Wam wydaje, że jesteście blisko rozwiązania zagadki – to tylko się Wam tak wydaje. Zaskoczenie jest podwójne – ze względu na temat, który tym razem poruszył autor i na finał, którego oczywiście nie zamierzam Wam zdradzić.

Szwedzi. Ciepło na Północy - Katarzyna Molęda

Od tej książki bije jakaś pozytywna aura. Zanim się ją otworzy, już czuć, że będzie dobrze. Nie wiem, w czym rzecz – może to kwestia okładki, tych dwojga sympatycznych ludzi spoglądających ze zdjęcia? A może zdjęcia autorki, która również sprawia wrażenie osoby bardzo ciepłem i miłej? W każdym razie ta książka aż krzyczy – bierz mnie i czytaj! Nie potrafiłam sobie tej przyjemności odmówić. 

Zawartość także nie zawodzi. Trudno się dziwić, kiedy za książkę o Szwecji i jej mieszkańcach bierze się ktoś, kto ten kraj świetnie zna. I to od środka, bo Pani Katarzyna Molęda w Szwecji mieszka, studiuje, w latach 2007-2011 była Konsulem RP w Sztokholmie, a na dodatek jest skandynawistką. To, co mnie od razu ujęło w tej książce, to fakt, że autorka nie stawia się w roli ekspertki, pisze o tym, czego sama doświadczyła, co sama widziała i filtruje to przez swoją wiedzę, poglądy i doświadczenie. Już na początku uprzedza, że będzie to książka niedoskonała, niepełna (bo nie da się w niej wszystkiego zmieścić), subiektywna, a do tego z zachowaną polską perspektywą. Mnie tym kupiła. Podobało mi się bardzo to, że była napisana tak ciepło, naturalnie, wręcz czuło się jej sympatię do opisywanych ludzi, zjawisk i wydarzeń.

Co wy,***, wiecie o Rosji?! - Jacek Matecki

Poirytowanie – takie właśnie uczucie towarzyszyło mi podczas lektury całej książki Co wy,***, wiecie o Rosji?! Pana Jacka Mateckiego.

Zaczęło się już przy wstępie. Po pierwszych paru linijkach. Po pierwszym słowie nawet, które nijak jest tu uzasadnione. Niemniej jednak książka zaczyna się tak:

Bladź! Tak właśnie. Bladź! Opowieść o Rosji zacznę grubym słowem. Jednego Czytelnika zachęcę, drugiego zniechęcę. Ale tak trzeba. Selekcja jest niezbędna, bo im dalej, tym będzie straszniej i śmieszniej. A przede wszystkim – ciekawiej, w końcu, nie chwaląc się, poznałem Rosję jak mało kto […]